Van 10-jarig meisje die ooit ‘iets met dolfijnen’ wilde doen, via de gezondheidszorg naar Virtueel Assistent. Het kan gek gaan in het leven, maar achteraf zat het er bij mij altijd al in: de liefde voor tekst. Wie schrijft die blijft en vandaag vertel ik waarom ik daar voor de volle 100% achter sta!
Wat wil je later worden?
Toen Karin nog een klein Kaatje was, was ze gek op lezen, dieren en buitenspelen. Toen ik vijf jaar was, kon ik al lezen. Geen boeken met ‘aap, noot, Mies‘ verhaaltjes, maar ‘gewoon‘ het superdikke boek van Jip en Janneke. Mijn ouders keken daarvan op, want ze spoorden me niet extra aan of iets dergelijks. Daarnaast liep ik rond met een hartvormig kladblokje en maakte daar de hele dag ‘woordjes‘ op. Onleesbaar natuurlijk, maar ik was al vroeg bezig met lezen en schrijven. Als ik ’s avonds naar bed moest, wilde ik nog ‘even‘ lezen en mijn moeder moest me dan na een half uur waarschuwen dat het nu wel klaar was. Deed ze dat niet, dan viel ik na uren pas in slaap, met het boek naast me op het kussen. In de hogere groepen van de basisschool begonnen we met het maken van werkstukken. Dat was by far mijn favoriete onderdeel van het lesprogramma. Ik vond het heerlijk om in de boeken te neuzen naar informatie over mijn nieuwe lievelingsdier. Mijn werkstukken gingen namelijk al-tijd over dieren en zelfs in mijn vrije tijd maakte ik een werkstuk. Gewoon thuis, omdat ik het zo leuk vond om te schrijven. Op de vraag: “wat wil je later worden?“, antwoordde ik steevast: “dolfijnentrainer!“. Het duurde lang voordat ik erachter kwam wat ik ging worden ‘als ik later groot ben‘, maar nu ik eenmaal ben gestart als Virtueel Assistent voelt het alsof alle puzzelstukjes op hun plaats vallen.
Mijn verhaal vertellen op een blog
Tijdens de middelbare school en de verschillende vervolgopleidingen die ik deed, leverde ik verschillende verslagen in, waarbij ik vaak als feedback kreeg dat het zo volledig en perfect in elkaar zat. Zo had ik geen enkele moeite met het maken van ellenlange reflectieverslagen tijdens mijn opleiding tot verpleegkundige, waar ik na een jaar mee stopte. Toen ik na vier jaar afstudeerde als diëtist, had ik een 9 voor mijn stageverslag. Toen ik vervolgens een 10 haalde voor mijn examen Nederlands op de opleiding tot apothekersassistente, ging er nog geen belletje rinkelen. Ik was er gewoon niet mee bezig, want ik zou op dat moment toch verpleegkundige, diëtist en apothekersassistente worden? Maar toen ik eenmaal werkloos en zwanger op de bank zat, was mijn lijstje met ‘mogelijke carrièreswitches‘ ineens een stuk minder gevuld. Ik las blogs van anderen en soms speelde het wel in mijn achterhoofd dat ik daar ook wel iets mee wilde doen, maar ik durfde niet. Tot ik een half jaar later de stoute schoenen aantrok. Ik had genoeg te vertellen over mezelf, het moederschap en alles wat ik meemaakte. Ik startte met Mama’s Meisje en dat was de eerste stap richting mijn werk als Virtueel Assistent, alleen wist ik dat toen nog niet.
Wie schrijft die blijft
Blogs schrijven, social media accounts onderhouden: ik krijg daar sinds die dag zo ontzettend veel energie van! Ik merkte hoe fantastisch het is om door middel van blogs je kennis, ervaring en gedachten te delen met anderen. Hoe leuk het is om met social media bezig te zijn, nieuwe foto’s te maken en onderwerpen te bedenken om over te vertellen. In twee jaar tijd groeide Mama’s Meisje uit tot een goedbezochte blog en ook op social media kreeg ik steeds meer volgers. Ik schreef de blog in bij de KvK, maar in de tussentijd diende baby nummer twee zich aan en verloor ik voor de tweede keer mijn baan tijdens een zwangerschap. Dit was voor mij de spreekwoordelijke druppel en ik besloot om me niet alleen te focussen op de blog, maar om ook anderen te helpen met blogs en teksten schrijven én het boosten van hun social media accounts. Wie schrijft die blijft: een uitdrukking die in eerste instantie betekent dat je de zaak goed overziet als je je boekhouding netjes bijhoudt. Maar het betekent ook: wie schrijft, wordt niet vergeten. Om je online zichtbaarheid te vergroten, is het belangrijk dat je jezelf laat zien en jouw verhaal vertelt, net zoals ik gedaan heb en nog steeds doe.